Categorie: Vakantie

Wanneer wij naar Loenen gingen, met de tent, dan hadden we bij een verblijf van enkele dagen toch flink wat teken mogen verwijderen. Teun spande de kroon. Hij was nog maar klein en blijkbaar vonden de teken hem erg lekker. In Loenen wordt het steeds ernstiger met de teken. Ik denk dat menig natuurkampeerterrein op dit moment kampt met overlast door teken. De ligging van de terreinen is daar natuurlijk debet aan. In bossen en met de dragers, zoals knaagdieren, vogels, reptielen en grote grazers is een teek dik tevreden. Toch komen er in Nederland (en dan ook nog met name op de Veluwe en in Drenthe) meer (besmette) tekenbeten voor als in andere landen. De Universiteit van Wageningen doet daar verdere studie naar. Nog een tikje ernstiger wordt het wanneer je wordt gebeten in je eigen tuin door een teek. Nu hoorde ik vanmorgen ook dat mensen 50% meer dan vorig jaar aan hun tuin hebben uitgegeven. De mens gaat nl. meer in de tuin leven. De teek kan dan wel eens roet in het eten gaan gooien. Het is natuurlijk helemaal niet ernstig om elkaar elke avond voor het slapen gaan te gaan vlooien, maar het brengt in een gezin met kinderen wel veel extra werk met zich mee. Wie weet staan er straks geen bordjes meer bij de ingang van de tuin met: Pas op voor de hond, maar een bord met: Pas op voor de teek!!

 

Zo lang als Jaap en ik (lichtgewicht) kamperen gaan we pas op pad als de zgn. paklijst is afgewerkt. Een heel gedoe als je nog niet eerder gekampeerd hebt. Nu kwam dat lijstje er wel met enige hulp. Mijn schoonouders (en Jaap dus ook!) kampeerden ook lichtgewicht. Hun paklijst diende als voorbeeld voor de huidige versie. In de loop der jaren is die lijst behoorlijk uitgebreid, omdat ook ons gezin uitbreidde. Op ons hoogtepunt gingen we met 4 tenten op vakantie. Onze tent, de Rhapsody van Fred Slee en de 3 kleine tentjes, de Apache en de Ratelslang van Esvo en de Kever van Erdman Smidt. De jongste bivakkeerde toen nog bij ons in de tent. De andere 3 kinderen hadden elk hun eigen tent. Het kon voorkomen dat wanneer we de volgende dag moesten vertrekken en er slecht weer op komst was dat we een droge tent inpakten en ons in de kleine tentjes wurmden. Ons assortiment werd hierna uitgebreid met een tarp. Niemand had nog zo’n ding: een grote vlieger op 2 stokken waar je onder kon zitten zonder nat te worden. Ze zijn nu gemeengoed geworden.
Wij kochten deze tweedehands bij de BEVER stand op de campingdagen van de ANWB in het Larserbos. We waren namelijk van plan om eens in Nederland te kamperen terwijl onze 2 oudsten zeilkamp hadden. Wij verbleven dichtbij op een camping. We gebruikten de Tarp niet voor de verwachte regen, maar voor de vele zonneschijn die ons verraste.

In 2000 kochten we er nog een “plastic” “one-night-stand-tent” bij. Het was onze bedoeling om naar Zwisterland te gaan, maar de autoslaaptreinen sloten niet op onze wensen aan. We kochten een grote polyester-achtige tent,
de Mont-Blanc, bij de Vrijbuiter om onderweg (voor 1 nacht) een snelle opzetter en afbreker te hebben. Zo’n tent kan nl. nat worden meegenomen. Maar we gingen niet op vakantie omdat bij Jaap, achteraf dan, kanker werd geconstateerd. De tent is daarna sporadisch gebruikt; Hilde heeft met vrienden er in gekampeerd en we gebruikten de tent als tussendoortje in Polen en op het natuurkampeerterrein in Noordwijk. Waterdicht bleek de tent niet te zijn. Willen we hem nog eens gebruiken dan moeten we eerst de naden goed sealen.

De paklijst werd ook uitgebreid met een grote Lafuma relaxstoel, omdat alleen in die stoel Jaap zijn been goed kan laten rusten. Tevens werden de zelf-inflating matjes vervangen door een luchtbed, omdat Jaap de grond steeds voelde met zijn nieuwe heup. Maar eigenlijk houden we niet van luchtbedden omdat ze zo koud aanvoelen. We hebben dat opgelost door een aluminium slaapmatje als toplaag te gebruiken en een fleecehoes om het luchtbed te doen.

Maar sinds 2005 zijn wij niet meer met de tent weggeweest. De camper kwam nl. in zicht voor onze vakantiebestemmingen in Noorwegen. Ook daar heb je overigens een paklijst voor nodig.

De geschiedenis herhaalt zich overigens. Afgelopen weekend vroeg Hilde of ik misschien een paklijst kan opsturen. Ik moest even zoeken omdat de laatste paklijsten niet meer tentbestendig waren. Maar het kwam goed uit dat ze met de vraag kwam omdat ook ik de tentbestendige paklijst nodig had voor de weekend-paklijst die ik van plan ben op te stellen.

De tent is nog niet ingepakt hoor………..ik denk dat ik daar zondag pas weer tijd voor heb.

*** De 4 foto’s met de katoenen tenten (Rhapsody, Ratelslang en Kever (met vlaggetje)) zijn gemaakt tijdens ons verblijf op Natuurkampeerterrein Zegenoord in Loenen in juli 2004.
** De foto met de plastic tent (Mont Blanc) is gemaakt in augustus 2003 in Polen

Zaterdag hebben we de aanhanger schoon gemaakt. De oplettende lezer zal nu toch zijn wenkbrauwen fronsen. Hoe is dit toch mogelijk? De aanhanger staat al een paar jaar ongebruikt in de tuin sinds Jaap zijn vader verhuisde van het platteland naar de stad. De aanhanger stond mooi in de schuur bij Pa. Toen kwam de aanhanger dus in de tuin te staan. Redelijk beschut, dat wel. Maar waarom opeens die schoonmaakwoede, in tijden van verre vakanties en campers?
Wat wil het geval: Ik had opeens zin om de tent te pakken en tegen Jaap te zeggen: we gaan een weekendje in alle rust kamperen. Ik vond dat bij kamperen er ook een fiets mee moet. Gelukkig vond Jaap dat ook. Dus stelde ik voor om een fietsendrager aan te schaffen. Er zouden dan drie fietsen op de trekhaak kunnen en 1 op het dak (die laatste hadden we nl. al). Ik ging alles uitzoeken op internet. Waar het zoal te koop is en welke fietsendragers er het best uit de testen komen. Toen ik zo mijn keus had gemaakt en aangaf dat we het beste een Spinder voor 3 fietsen konden gaan kopen, zei Jaap: ik ga niet met 3 fietsen achterop de auto rijden. Het mochten er hooguit 2 worden. Voor een aanschaf van tussen de 200 en 300 euro een flinke beperking, want welke fiets laat je dan thuis? Tja, zei ik, dan kunnen we net zo goed het aanhangertje meenemen. En zo gebeurde het dus dat ik aan het poetsen ging. De meubelverplaatsers waarmee we toendertijd de aanhanger in de tuin kregen is nu ook op maat gemaakt met een flinke plank ertussen. Op die manier kunnen we heel standvastig een karretje verplaatsen. Of de bedrading nog goed werkt moeten we later testen. Ook moet ik nog op zoek naar een mistachterlamp, want dat schijnt verplicht te zijn tegenwoordig.
Maar het belangrijkste is dat de tent weer in de tentenzak komt. De tenten liggen buiten het seizoen keurig los uitgestald op de planken in de “tentenkast”. Voor de rest wil ik niet teveel meer meenemen. Matjes, slaapzakken en een toilettas zijn vanzelfsprekend. Voor het eten denk ik met minder toe te kunnen. Dit alles moet nog verwerkt worden in de PAKlijst, maar daarover vertel ik morgen meer.