Categorie: Gezondheid

In NRC Handelsblad van afgelopen zaterdag stond in de bijlage een verhaal over een vrouwelijke cardioloog.
Zij gaf aan dat veel huisartsen klachten van het hart bij vrouwen niet onderkennen omdat zij andere klachten hebben dan mannen. Bij een dreigend hartinfarct heeft een man pijn op de borst; uitstralende pijn naar de linkerarm; en een beklemmend gevoel bij bv traplopen of fietsen. Bij een vrouw gaat het om pijn in de kaak of pijn aan de tanden; pijn in de schouderbladen; maagpijn; kortademigheid; moe; beklemmend gevoel bij rust; en pijn in de RECHTERarm. Waarom het bij vrouwen om andere symptomen gaat is niet bekend. Er gaan zelfs meer vrouwen dood aan hart en vaatziekten dan mannen. Bij vrouwen is het doodsoorzaak nummer 1. Bij mannen is kanker doodsoorzaak nummer 1, direkt gevolgd door hart en vaatziekten. Ook ik had dat niet verwacht. Dat er meer vrouwen overlijden aan hart en vaatziekten is natuurlijk ook gelegen in het feit dat bv. een naderend hartinfarct niet als zodanig wordt herkend door artsen en deze vrouwen weer naar huis worden gestuurd. Daarnaast schijnen vrouwen hun klachten vaak te nuanceren bij artsen. Deze vrouwelijke cardioloog was daar zeer op gespitst. Maar er zijn maar weinig vrouwelijke cardiologen. Het is te hopen dat het artikel door veel artsen wordt gelezen en dat er meer van dit soort klachten wordt herkend.

Dan ga ik nu mijn moeder even bellen. Zij heeft vrijdag haar laatste onderzoek gehad voor haar hart en vaten. De uitslag daarvan komt na half juni.

Ik heb afgelopen nacht zo slecht geslapen vanwege pijn aan mijn arm. Het betreft de arm die ik niet meer vanzelf recht kan krijgen wanneer ik bijvoorbeeld een poos aan de telefoon heb gehangen. Dus heb ik vanmorgen de stoute schoenen aangetrokken en de dokter gebeld voor een afspraak. Het liefst voor de middag want ’s morgens wacht het werk. Maar ’s middags kon niet, maar of ik direkt kon komen. (Ik belde om 8.10 uur) De afspraak werd gezet op half 9. Mijn eigen dokter was er niet. Een dokter in opleiding heeft naar mijn arm gekeken. Ik bleek al veel krachtsverlies te hebben in deze arm in vergelijking met de andere. Terwijl mijn rechterarm in principe al sterker moet zijn dan de linker omdat ik rechts ben. Ik blijk een ontsteking te hebben bij de aanhechting van de pees aan de spier vlak onder de elleboog. Een paar weken 3 paracetamol slikken voor de ontsteking en daarnaast gedoseerd oefeningen doen met een beetje belasting. Dan zou het weer over moeten gaan. En niet te gek doen met werken!???
Hierna ging ik aan het werk. Maar om iets over half 12 stond ik alweer bij de dokter op de stoep. Ik had bij het afsoppen van de trap een dikke splinter tussen nagel en duim gekregen. Ik dorstte deze niet zelf te verwijderen omdat ik vreesde dat de splinter zou afbreken. Nu zat er nog een heel klein puntje buiten de nagel. Het is gelukt! Alles lijkt eruit. Er hoefde overigens geen dokter aan te pas te komen. De assistente was bedreven genoeg.
Zo kom je jaren niet bij een dokter en zo sta je op een ochtend 2 keer op de stoep. Het moet niet gekker worden.

Ondanks goed opletten wat ik at, ben ik in Egypte toch aan de schijt geraakt. Ik ben nu een week terug en het is nog niet goed met buik en darmen. Sinds zondag wel een stuk beter dankzij de norit, die mij met klem door de kinderen werd aanbevolen. Vandaag overigens mijn eerste bakje koffie bij de buurvrouw genuttigd. Ze belde of ik er aan kwam. Zo gewoon om daar een kopje koffie te drinken. Ik stond er niet eens bij stil. Pas toen ik mijn moeder belde en ik last kreeg van zuurbranden bedacht ik mij dat ik voor het eerst weer koffie had gedronken en dat het mij ook van te voren niet had tegengestaan. En….dat geeft aan dat ik dus aan de beterende hand ben.

Woensdagavond presenteerde Ivo Niehe het programma “60 jaar samen tegen kanker”. Een paar uur eerder was Martin Bril, columnist bij de Volkskrant, aan kanker dood gegaan. Eerst dacht ik aan de gevolgen van darmkanker. Dit kreeg hij namelijk medio 2000. Maar vanmorgen hoorde ik dat hij was overleden aan de gevolgen van slokdarmkanker. Hij had nog niet het gevoel dat hij dood zou gaan, dus eigenlijk kwam zijn dood onverwacht. Pas 9 dagen op de voorpagina van de krant en het liefst wilde hij daar nog langer staan. Ik begreep dat hij zondag even een time-out had gevraagd, maar er heilig van overtuigd was dat het weer beter zou gaan. Vanmorgen las ik in Trouw dat hij had gezegd: “Zolang ik in de krant te lezen ben, gaat het goed met me…..Wanneer ik niet meer schrijf, ben ik dood”.

Kanker…het is een rot ziekte. Door de show van Ivo Niehe zijn er nu ruim 18.500 nieuwe KWF-donateurs bij gekomen. Hopelijk kan met het extra ingezamelde geld nog verfijnder onderzoek plaats vinden om kanker beheersbaar te maken. Het zou een zegen zijn voor velen…

Kijk voor een beschouwing over martin bril , op deze link naar de Volkskrant. Tevens is hier het Condoleance-register te tekenen.

Voor een impressie over wij hij was en hoe hij in het leven stond: In maart 2008 was hij aanwezig in het programma Hart en Ziel.

Ik heb vanmorgen nogal zitten dubben. Zal ik naar mijn huisarts gaan of niet. Ik heb al een hele poos last van mijn rechter arm. De spieren boven en onder mijn elleboog doen pijn. Wanneer ik lang in een zelfde houding zit met de arm (bv. telefoneren) dan blijft de arm in die positie staan, en moet ik de arm helpen om weer in uitgangspositie te geraken. Gisteravond ging het bij de korfbal helemaal fout. De pijn kroop omhoog en mijn “spierbal” protesteerde nogal heftig. Gisteravond kon ik mijn arm niet meer boven mijn hoofd krijgen. En dat is lastig als je je wilt uitkleden. In bed was het ook niet fijn. Dus besloot ik vanmorgen, nog in bed, om vandaag de dokter te bellen. Maar eenmaal uit bed kon ik mij beter bewegen dan gisteravond……Ik voel wel dat de arm op bepaalde punten op slot zit en daardoor pijn doet, maar ik wacht vandaag dan toch nog maar af. Hopelijk heb ik dan daar morgen geen spijt van….

Jurre was wat kwakkelig de laatste tijd. Al maanden last van zijn tanden. De tandarts kon niet echt wat vinden dan dat gaatje in die ene kies. Hij werd daarvoor eind mei terug verwacht. Dinsdag kwam hij al ziek uit school. Woensdagmiddag kon hij niet eten omdat zijn mond zo zeer deed. Paracetamol (Tja …. voor Jurre erg moeilijk om zo iets door te slikken!) en een warme kruik tegen de pijn moest het leed verzachten. Maar donderdagmorgen was het niet weg en werd er weer naar een warme kruik gevraagd. Uiteindelijk is school afgebeld en de tandarts gebeld voor een afspraak. Samen met Jaap is hij naar Zeegers geweest. Er bleek een ontsteking onder de kies te zitten. De kies is uitgeboord en het wortelkanaal schoongemaakt. Dat was iets na 9 uur. (Verdoving is ook nogal eng voor Jurre– Wat dat aan gaat heeft hij toch flink wat van zijn moeder geerfd) Om half 1 zat de verdoving er nog aardig in. Er staan nog minstens 2 nabehandelingen op het programma….
Dus wij dachten dat naar alle waarschijnlijkheid al die vage klachten wel voorbij zouden zijn….. Gisteravond was hij nl. al weer aan het pannekoeken bakken. Maar nee we hadden ons iets te vroeg rijk gerekend. Na de kranten is Jurre weer zijn bed ingedoken met klachten van buik en hoofdpijn. Ookal vonden wij dat je zonder koorts naar school kunt…we kregen hem met geen mogelijkheid in de benen.

Hoe een wortelkanaalbehandeling schoolziekte toch niet kan verdoezelen? Ik weet het niet…..maar ik heb er heel veel stress van.

Veel mensen om mij heen gaan fitnessen. Omdat het lijf wat gestroomlijnder moet worden. Vaak niet verkeerd wanneer er voor het inkomen zittend werk moet worden verricht. Om wat pondjes kwijt te raken is extra beweging ook goed te verdedigen. Tot nog toe heb ik nog niet willen toegeven aan een fitness-centrum. Zolang, het zonder medische bezwaren, lopen, fietsen en sportclub de noodzakelijke beweging nog kunnen opvangen dan lijkt mij dat gezonder. Maar wanneer het medisch gezien beter is om onder begeleiding te sporten dan is bewegen door fitness natuurlijk een must.
Nu ben ik door mijn bekkenprobleem al in aanraking gekomen met “ontspanning”. Het blijft een ingewikkeld onderwerp voor mij, maar ik heb door ondervinding wel gemerkt dat warmte voor mij zeer heilzaam is om mijn spieren te laten ontspannen. Ik zat zelfs al te denken of ik toch niet eens met een cursus Yoga moest beginnen.
Dus trof mij vanmorgen het bericht in de Trouw: mentale fitness 1 en mentale fitness 2.
Jan Walburg wil graag dat wij aan Mentale Fitness gaan doen. Hij wil met hulp een conditietraining voor de geest maken op internet. Hij maakt deze training op basis van de 6 principes van duurzaam geluk:

1. Gezond leven
2. Regelmatig bewegen
3. Mediteren
4. Leren in het `nu`te leven
5. Positiever leren denken
6. Belangeloos meer voor anderen doen

Ik ben dus op de goede weg. Ik moet nog gaan werken aan Positiever leren denken denk ik…..