Categorie: Fotos

Daar stond Wouter vrijdagavond opeens voor onze neus. Hij ging nog even wat eten met Anne-Marleen en dan kwam hij nog even zijn nieuwe fototoestel laten zien. Het werd laat. We zaten midden in de film “Der Untergang”, toen Wouter langs kwam. Jaap en ik waren direkt verliefd op dit fototoestel. Hij had na rijp beraad en overleg een Nikon D40 spiegelreflex gekocht. Die drukt zo makkelijk af! Jaap heeft een Canon 300D. Toen Hilde vorig jaar een Nikon D70 kreeg was Jaap al erg onder de indruk van dit toestel. Maar de mogelijkheden van de D40 waren erg veelbelovend en het toestel drukt zo makkelijk af. In sportmode kun je wel 100 foto’s achter elkaar nemen. En de kwaliteit was ook erg mooi. De binnenopnamen waren iets te rood, maar de buitenopnamen waren goed. Ik heb er nog over gedacht om deze camera te kopen als tweede toestel i.p.v. mijn compacte HP 2.3 megapixel. Met de HP maak ik al de foto´s op dit weblog. Goed genoeg voor stilstaand beeld, maar ingewikkelder bij bewegingen, omdat het nogal even duurt voordat het apparaat `afknipt`. Maar ik denk dat ik daarvan af zie omdat ik niet genoeg geld bij elkaar kan sprokkelen om de Nikon D40 te kopen, ook niet met `verjaardagsgeld` erbij. Wanneer de prijs van de camera maar snel genoeg zakt dan is er natuurlijk ook nog een mogelijkheid. Binnen een weekend was de prijs alweer 7 euro gezakt, bij FotoKonijnenberg in Den Ham! Tot nog toe hebben wij daar al onze fotoachtige aankopen gedaan. Ze zijn goedkoop en je kunt het afhalen, ook als het per internet is besteld. Voor ons een goede combinatie! Dus…..je weet het maar nooit. En ik heb in de loop van de jaren wel geleerd: Zeg nooit nooit.

Van onze vakantietrips maken we meestal een fotocollage en die sturen we als ansichtkaart naar onze familie en vrienden. Na onze wintersportvakantie in Skeikampen werd dit een gecombineerd kaartje: Een vakantiegroet en de beste wensen voor het jaar 2007! We maken thuis het kaartje, sturen die dan naar het Kruidvat en ontvangen een paar dagen daarna bericht om het in de stad te kunnen ophalen.
Tja….hoeveel moeten we nemen? 50? Doe maar 60! Ik had de kerstkaartjes die we ontvangen hadden geteld. Zo de kaartjes waren in bestelling. Daarna werden de etiketten gedraaid en op de enveloppen geplakt. En toen kwam ik er achter: ik heb te weinig besteld. Al die zuinigheid bracht weer werk aan de winkel. Want …..de resterende 15 kaartjes heb ik met de eigen printer afgedrukt op gewoon papier. Iets minder mooi, dat wel. Om het kaartje toch nog wat meer cachet te geven heb ik er ook nog een blauw kartonnetje achter geplakt.
Mooi opgelost zal menigeen zeggen. Maar dan komt het moeilijkste van al: aan wie stuur je dan de zelf gefrobelde kaartjes? De collega’s van Jaap waren een makkelijke keus, omdat er de volgende dag overleg plaats zou vinden, terwijl de foto’s dan nog bij kruidvat zouden liggen. Uiteindelijk hebben de ooms en tantes die digibeet zijn ook een gefrobelt kaartje ontvangen.
Maar…….De volgende keer zal ik een ruime marge nemen.