Het was een dag van het janken.
Janken van vermoeidheid omdat ik de laatste nacht bijna niet geslapen heb. Jaap was begonnen met zijn eerste 5 ml morfinedrank en kon de eerste uren de slaap ook niet vatten. Tot half 3 heb ik Jaap’s bewegingen kunnen blijven volgen. Ergens tussen half 3 en 4 uur heb ik geslapen. En daarna ook nog ergens tussen half 5 en half 7. Dat breekt zo ’s middags tussen 5 en 6 uur danig op.
Janken omdat Jaap er vandaag voor gekozen heeft om toch door te gaan met de behandeling; morfine te accepteren tegen de pijn en daardoor de keus heeft moeten maken om (tijdelijk) te stoppen met (het grootste gedeelte van) zijn werk, omdat hij niet meer mag autorijden.
Maar ook janken vanwege het heugelijke feit dat Ella eindelijk wil drinken uit één borst. Geweldig! Nu de andere nog….