Teun gaat trombone spelen. Een poosje geleden hebben we hem al opgegeven. Afgelopen zaterdag heeft hij het uitgeprobeerd op de open dag van CQ in Coevorden. Sigant detail: als alles loopt zoals het moet lopen gaat Teun op dezelfde trombone spelen als Wouter vroeger. Teun krijgt ook dezelfde leerkracht.
Met dank aan Jannie van Dalen hierbij een foto-impressie van Teun op trombone.
De keukens worden almaar luxer aangekleed. Keukens van een jaar of 2 worden zelfs verwijderd voor een nieuwe wanneer er een nieuw huis wordt gekocht. Het liefst met kookeiland; maar dan moet je wel een joekel van een keuken hebben hoor! Ook komen er veel technische snufjes in zo’n keuken. Je zou veronderstellen dat er nu ook meer gekookt wordt. Maar dat is niet het geval. We brengen steeds minder tijd door in de keuken. Vaak worden er “opwarmmaaltijden” geserveerd of er wordt een maaltijd gearrangeerd. Vlugklaar artikelen in de pan en eten maar. Er is mij nu wel 1 ding duidelijker geworden; ik snap nu waarom die keukens er altijd zo spik en span uitzien. Maar dat komt omdat ze eigenlijk niet worden gebruikt.
Wij hebben 9 jaar geleden een keuken op maat laten maken. Er zit een hoogwaardige oven in die in mijn ogen niet optimaal wordt benut. Daarnaast hebben wij een aparte magnetron die veel gebruikt wordt, omdat we nog wel eens de restjes van voorgaande dagen willen opwarmen. Voor de rest valt het allemaal wel mee met onze keuken.
“Opwarmmaaltijden” worden sporadisch door ons genuttigd. Hooguit als Jaap op een zeer ongunstig tijdstip thuis komt en de jongens alles hebben opgegeten. Vlug klaar artikelen zijn best wel handig voor die dagen dat er weinig tijd is. Vroeger trok ik dan een blik snert open, maar tegenwoordig koop ik dan kant en klare sla met krieltjes en een kipburger.
Waar ik mij tegenwoordig wel op betrap is dat ik geen prei en wortels meer snij. Vroeger ging ik naar de groenteboer en haalde ik een soeppakketje met hele preien, wortels en een stuk bloemkool. Nu liggen daar prachtige pakketjes in de winkel; alles gesneden en al schoon gewassen. Ook met tauge voor bv. de bami. Eigenlijk is het te gek! En dan is het in partjes gesneden appeltje in folie echt niet ver meer weg. Ik heb daar nu geen goed woord voor over, maar hoe zou het over 5 jaar zijn?
Ik ben van plan om onze oven voor meer dan kip en voorgebakken brood (op speciale broodstand: heerlijk) te gebruiken. Ik ga mij toch eens meer verdiepen in de hartige taarten. Ik wil dit al een poos, maar de negatieve geluiden van Jaap over dit soort taarten hebben mij er altijd van weerhouden.
Het wordt vast iets met kaas en misschien met spek, maar het moet ook niet te heftig worden zo’n eerste taart. I’ll do my best!
Hoe dement kun je zijn?
Ik vroeg het mij af toen het volgende gebeurde:
Donderdags verlaat ik altijd via de achterdeur ons huis, om fietsend naar mijn werk te gaan. Jaap gaat meestal eerder weg. Zo ook donderdag j.l.. Ik vraag Jaap, wanneer hij mij een kusje komt geven voordat hij weggaat, om de voordeur op slot te doen als hij weggaat. Ik zit nog een kopje thee te drinken en hoor de deur dichtgaan. Ik luister of ik ook de sleutel hoor. Maar nee, de sleutel wordt niet gehoord. Ik dan toch maar in de benen. Zou mijn gehoor mij dan helemaal in de steek laten? Maar nee, Jaap zijn korte geheugen was blijkbaar kapot, want de deur was nog helemaal “los”.
Dus….hoe dement kun je zijn?
Reaktie bij thuiskomt: Ik was het helemaal vergeten!
Jaap ligt nogal te kreunen en te steunen deze dagen. Het weer werkt wat hem betreft niet erg mee. De berkenboom van de buurvrouw staat in bloei en al het stuifmeel wappert naar beneden. Vrijdag was hij al begonnen met z’n jaarlijkse allerfree therapie, maar hij vond het zaterdag zulk mooi weer dat hij de verleiding niet kon weerstaan om lekker in z’n Lafuma de krant te lezen in de tuin. ’s Middags ging hij met zijn fraktiegenoten klootschieten in Laar. Ook niet echt pollen vrij. Gisteravond kon hij dan ook niets meer zien. Hij had zoveel “zand” in de ogen. Omdat je dan gaat wrijven zie je op het laatst niets meer. Ik had er al rekening mee gehouden dat ik terug moest rijden vanuit Emmen, maar het was gelukkig weer een beetje gezakt. Proesten, snotteren, hoofdpijn en “zand” in de ogen: het schijnt er allemaal bij te horen bij hooikoorts. Het lijkt een voordeel dat het nu zo lang warm is. Het spul komt dan namelijk sneller uit. Jammer is dat er nog geen water lijkt te komen, want dan spoel je al dat stuifmeel weer fijn weg.
Er lijkt maar 1 ding te helpen met dit mooi weer: binnenblijven!
Alweer de derde impressie van wat er zoal groeit en bloeit bij ons in de tuin!
In volgorde van verschijnen:
1. narcissen en blauwe drijfjes, roze bloemen (gladiolen?)en forsytia
2. een close-up van het gebroken hartje, krenteboom, gebroken hartje en vlinderboom
3. hortensia, viool , andere krenteboom en roos
4. roos, rabarber, klaver en zwarte bes
5. rubella
Zo lang als Jaap en ik (lichtgewicht) kamperen gaan we pas op pad als de zgn. paklijst is afgewerkt. Een heel gedoe als je nog niet eerder gekampeerd hebt. Nu kwam dat lijstje er wel met enige hulp. Mijn schoonouders (en Jaap dus ook!) kampeerden ook lichtgewicht. Hun paklijst diende als voorbeeld voor de huidige versie. In de loop der jaren is die lijst behoorlijk uitgebreid, omdat ook ons gezin uitbreidde. Op ons hoogtepunt gingen we met 4 tenten op vakantie. Onze tent, de Rhapsody van Fred Slee en de 3 kleine tentjes, de Apache en de Ratelslang van Esvo en de Kever van Erdman Smidt. 
De jongste bivakkeerde toen nog bij ons in de tent. De andere 3 kinderen hadden elk hun eigen tent. Het kon voorkomen dat wanneer we de volgende dag moesten vertrekken en er slecht weer op komst was dat we een droge tent inpakten en ons in de kleine tentjes wurmden. Ons assortiment werd hierna uitgebreid met een tarp. Niemand had nog zo’n ding: een grote vlieger op 2 stokken waar je onder kon zitten zonder nat te worden. Ze zijn nu gemeengoed geworden.
Wij kochten deze tweedehands bij de BEVER stand op de campingdagen van de ANWB in het Larserbos. We waren namelijk van plan om eens in Nederland te kamperen terwijl onze 2 oudsten zeilkamp hadden. Wij verbleven dichtbij op een camping. We gebruikten de Tarp niet voor de verwachte regen, maar voor de vele zonneschijn die ons verraste.
In 2000 
kochten we er nog een “plastic” “one-night-stand-tent” bij. Het was onze bedoeling om naar Zwisterland te gaan, maar de autoslaaptreinen sloten niet op onze wensen aan. We kochten een grote polyester-achtige tent,
de Mont-Blanc, bij de Vrijbuiter om onderweg (voor 1 nacht) een snelle opzetter en afbreker te hebben. Zo’n tent kan nl. nat worden meegenomen. Maar we gingen niet op vakantie omdat bij Jaap, achteraf dan, kanker werd geconstateerd. De tent is daarna sporadisch gebruikt; Hilde heeft met vrienden er in gekampeerd en we gebruikten de tent als tussendoortje in Polen en op het natuurkampeerterrein in Noordwijk. Waterdicht bleek de tent niet te zijn. Willen we hem nog eens gebruiken dan moeten we eerst de naden goed sealen.
De paklijst w
erd ook uitgebreid met een grote Lafuma relaxstoel, omdat alleen in die stoel Jaap zijn been goed kan laten rusten. Tevens werden de zelf-inflating matjes vervangen door een luchtbed, omdat Jaap de grond steeds voelde met zijn nieuwe heup. Maar eigenlijk houden we niet van luchtbedden omdat ze zo koud aanvoelen. We hebben dat opgelost door een aluminium slaapmatje als toplaag te gebruiken en een fleecehoes om het luchtbed te doen.
Maar sinds 2005 zijn wij niet meer met de tent weggeweest. De camper kwam nl. in zicht voor onze vakantiebestemmingen in Noorwegen. Ook daar heb je overigens een paklijst voor nodig.
De geschiedenis herhaalt zich overigens. Afgelopen weekend vroeg Hilde of ik misschien een paklijst kan opsturen. Ik moest even zoeken omdat de laatste paklijsten niet meer tentbestendig waren. Maar het kwam goed uit dat ze met de vraag kwam omdat ook ik de tentbestendige paklijst nodig had voor de weekend-paklijst die ik van plan ben op te stellen.
De tent is nog niet ingepakt hoor………..ik denk dat ik daar zondag pas weer tijd voor heb.
*** De 4 foto’s met de katoenen tenten (Rhapsody, Ratelslang en Kever (met vlaggetje)) zijn gemaakt tijdens ons verblijf op Natuurkampeerterrein Zegenoord in Loenen in juli 2004.
** De foto met de plastic tent (Mont Blanc) is gemaakt in augustus 2003 in Polen
Zaterdag hebben we de aanhanger schoon gemaakt. De oplettende lezer zal nu toch zijn wenkbrauwen fronsen. Hoe is dit toch mogelijk? De aanhanger staat al een paar jaar ongebruikt in de tuin sinds Jaap zijn vader verhuisde van het platteland naar de stad. De aanhanger stond mooi in de schuur bij Pa. Toen kwam de aanhanger dus in de tuin te staan. Redelijk beschut, dat wel. Maar waarom opeens die schoonmaakwoede, in tijden van verre vakanties en campers?
Wat wil het geval: Ik had opeens zin om de tent te pakken en tegen Jaap te zeggen: we gaan een weekendje in alle rust kamperen. Ik vond dat bij kamperen er ook een fiets mee moet. Gelukkig vond Jaap dat ook. Dus stelde ik voor om een fietsendrager aan te schaffen. Er zouden dan drie fietsen op de trekhaak kunnen en 1 op het dak (die laatste hadden we nl. al). Ik ging alles uitzoeken op internet. Waar het zoal te koop is en welke fietsendragers er het best uit de testen komen. Toen ik zo mijn keus had gemaakt en aangaf dat we het beste een Spinder voor 3 fietsen konden gaan kopen, zei Jaap: ik ga niet met 3 fietsen achterop de auto rijden. Het mochten er hooguit 2 worden. Voor een aanschaf van tussen de 200 en 300 euro een flinke beperking, want welke fiets laat je dan thuis? Tja, zei ik, dan kunnen we net zo goed het aanhangertje meenemen. En zo gebeurde het dus dat ik aan het poetsen ging. De meubelverplaatsers waarmee we toendertijd de aanhanger in de tuin kregen is nu ook op maat gemaakt met een flinke plank ertussen. Op die manier kunnen we heel standvastig een karretje verplaatsen. Of de bedrading nog goed werkt moeten we later testen. Ook moet ik nog op zoek naar een mistachterlamp, want dat schijnt verplicht te zijn tegenwoordig.
Maar het belangrijkste is dat de tent weer in de tentenzak komt. De tenten liggen buiten het seizoen keurig los uitgestald op de planken in de “tentenkast”. Voor de rest wil ik niet teveel meer meenemen. Matjes, slaapzakken en een toilettas zijn vanzelfsprekend. Voor het eten denk ik met minder toe te kunnen. Dit alles moet nog verwerkt worden in de PAKlijst, maar daarover vertel ik morgen meer.
Het was vandaag de bedoeling om een stukje te schrijven over de aanhanger. Maar als er dan een koninklijke bevalling tussen komt dan is die aanhanger natuurlijk niet meer belangrijk. Maxima is gisteravond namelijk bevallen van een flinke dochter; 52 cm lang en ruim 8 pond. Vanmorgen toonde Willem Alexander zijn dochter aan de pers. Een mooi meisje! Nu zijn baby’s meestal mooi; vooral ouders vinden hun eigen pasgeborenen supermooi. Dat is maar goed ook want door de positieve aandacht van je ouders word je groot. Maxima moet wel een hele sterke vrouw zijn. Ze heeft het gepresteerd om in ruim 3 jaar 3 kinderen op de wereld te zetten. En …..als ik het allemaal goed heb begrepen is Maxima op de natuurlijke wijze bevallen. Er werd nog voorzichtig gevraagd of Willem Alexander toch niet liever een zoon had gewild. Het sierde hem door aan te geven dat hij en Maxima er voor hadden gekozen om het vooraf niet te willen weten of het een zoon danwel een dochter zou worden. Tevens hadden ze besloten om hun 2 andere dochters pas in te lichten over hun nieuwe zusje wanneer ze met de baby naar huis kwamen. Dat lijkt mij ook de meest gezonde situatie. Gelukkig mogen ze vandaag al naar huis, zodat de 2 kleine meiden hun zusje snel kunnen bewonderen. Ik hoop dat het Willem Alexander en Maxima gegund is om in alle rust hun kinderen op te voeden op de wijze zoals zij dat willen.
Sorry, ik heb geen berichtjes geplaatst de afgelopen (paas)dagen. Hoe is dat nu zo gekomen?
Zaterdag was er korfbal en we dachten een kapotte wasmachine te hebben. De machine lekte. De wasmachine is dus van haar plek geweest en er is direkt gepoetst, want zo vaak gebeurd het niet dat de wasmachine “van de kant komt”. Jaap en ik zijn samen druk geweest om er achter te komen waar de lekkage vandaan kwam. Het plaatwerk aan de achterkant, de bovenkant en de voorkant werd verwijderd. Niks ernstigs lijkt het. We denken dat de lekkage is veroorzaakt door de rubberen manchet van de “patrijspoort”. Die lekte altijd al wat, maar we hadden gedacht na de installatie van de nieuwe deur dat dit euvel was verholpen. We hebben keurig alles weer in elkaar gezet; ik heb de manchet een beetje gemasseerd, en gisteren bleek er niets meer nat te zijn. Dus blijkbaar hebben we het verholpen. Tevens hebben we zaterdag de krenteboom van een dode tak af geholpen. Tenslotte hebben we de aanhangwagen geschrobt. Daar wil ik morgen meer over vertellen. Er bleef geen tijd meer over voor een stukje voor dit weblog.
Zondag zijn we naar Aukje geweest. We wilden er om half 12 zijn, maar dat redden we niet omdat we pas om kwart voor 10 uit ons nest kwamen. Toen we uit Coevorden vertrokken gaf TOM TOM aan dat we om 12.09 zouden aankomen in Kollumerzwaag. Maar eenmaal onderweg bleek dat we bij Beilen niet de weg af konden. Uiteindelijk zijn we via Groningen en de oude E10 (de weg van Leeuwarden naar Groningen) naar onze bestemming gegaan. Het viel uiteindelijk nog wel mee met de tijd. Iets voor 12.00 uur reden we het erf op en we bleken ook nog de eersten te zijn. Eenmaal weer thuis kwam er ook niets meer van om een berichtje te schrijven.
Maandag dan maar?……Maar maandag werd een hele luie dag. De was konden we nog ophangen, maar daarna hebben we alleen maar op onze kont gezeten. Foto’s kijken van onze vakanties naar Canada en Loenen op de Veluwe, en andere foto’s die toevallig ook op het schijfje stonden. Alles onder het genot van een dubbele espresso. Daarna op het grote scherm gekeken naar een nog aan te schaffen videocamera. De jongens hadden elk een vriendje uitgenodigd. Ook Bernhard kwam nog langs. En toen was het alweer 18.30 uur. Er moest nog gegeten worden. Er waren nog hamburgers in de diepvries en nog een paar gehaktballen in de pan. Samen met een portie bami en brood kwamen we nog op een behoorlijke maaltijd. Toen was ook deze dag alweer om, zonder een berichtje te kunnen posten.
Maar vanmorgen begon het normale leven weer. Jaap aan het werk; Ikzelf aan het werk; de jongens naar school. In die routine hoort ook een stukje schrijven voor het log. En zodoende kan het gebeuren dat er vandaag weer gepubliceerd wordt.
Het was een luie pasen met weinig eieren, iets meer chocolade-eitjes, matzes en suikerbrood. Niks overdadig eten en al helemaal geen meubelboulevards of iets wat daar voor door kon gaan. Wel helemaal uit ons ritme. Jaap was opeens zijn vrije maandag kwijt, omdat hij dacht dat het gisteren zondag was. En ikzelf moest in plaats van maandag op de dinsdag werken. Het gebeurt ons ook nog eens met hemelvaart en met pinksteren. Het lijkt mij dat we er toch maar van moeten genieten.